Overnachten tussen de truckers en ... Biergartens en Apfelstrudel!

Van het Big Bend National Park wilden we naar Fredericksburg, ongeveer 650 kilometer. Dat zouden we niet halen in één dag (tenzij we om 7 uur zouden vertrekken, maar ja, we hebben wel vakantie!), dus we hadden besloten om zoveel mogelijk kilometers te maken en dan net voor het donker een overnachtingsplek te zoeken bij een ‘truck stop’. We hadden van Jackson en Melinda gehoord dat dat prima kan. We hebben dit in Turkije ook wel eens gedaan, toen we in 5 dagen tijd 4000 kilometer moesten rijden. Zo gezegd zo gedaan, muziek aan, snelweg op en die dag 550 kilometer gereden. Dit vond allemaal plaats op de dag van de inauguratie van Trump. Daar hebben wij helemaal niets van meegekregen, anders dan dat we er later over lazen op internet. We spraken later een Duits stel, dat graag live de inauguratie wilde meemaken. Zij dachten dat alle Amerikanen dit wel gezamenlijk op grote televisieschermen zouden volgen, maar nee, nergens een oploopje, en de mensen die zij hadden gesproken waren niet geïnteresseerd in politiek en keken liever naar sport. Wel spreken we steeds mensen die zich grote zorgen maken over Trump, en sommigen maken plannen om te emigreren, zoals bijvoorbeeld een Amerikaans-Schots echtpaar dat overweegt naar Schotland te vluchten.

Enfin, wij hebben dus overnacht bij een truckstop. We hebben onze auto geparkeerd naast een aantal vrachtwagens met bijzondere lading (zoals een windmolenwiek, wat een enorm ding is dat!). We dachten dat we dan in elk geval geen last zouden hebben van koelwagens, die hun motor de hele nacht moeten laten draaien. Eerst een hapje gegeten in het chauffeurscafé. Daar hadden ze alleen maar vlees (dat wisten we al van Texas), dus wij hebben onze principes tijdelijk overboord gegooid (en hadden bovendien al veel loslopende koeien gezien die een goed leven leken te hebben) en gebarbecued rundvlees gegeten en worst met jalapenopepers, met bruine bonen en koolsla. Heerlijk! In het café spraken we een vrachtwagenchauffeur, die vertelde dat Texas zo’n fijne staat was, want republikeins. Hij is een zogeheten ‘eigen rijder’ en rijdt elke week hetzelfde traject: vrijdag vertrek uit Houston, zijn woonplaats, waarvandaan hij bananen uit Colombia vervoert naar Los Angeles. In Los Angeles neemt hij als retourvracht Chinese groenten en noedels mee naar Houston, waar hij woensdag weer arriveert. Hij klaagde steen en been over het teveel aan regels voor chauffeurs.

Die nacht kwam er trouwens alsnog een koelwagen naast ons staan, zodat we niet echt goed hebben geslapen… maar het was een grappige ervaring.

Fredericksburg is in de 19e eeuw door Duitsers gesticht, net als veel omliggende dorpen daar, en dat is nog goed te zien: er zijn nog vakwerkhuizen, aan het begin van de stad staat ‘Wilkommen’, er zijn Biergartens, er is Duits bier van de tap en je kunt er Duits eten: Apfelstrudel, Bratwurst, Sauerkraut, echt heel geinig. En Duits bier is nu eenmaal lekker!

We hebben ook het omliggende ‘Hill Country’ bekeken: heuvels uiteraard, ranches met paarden, koeien, geiten, schapen, kalkoenen, eikenbomen, notenbomen. Het is een lieflijk landschap en doet wat Europees aan, totdat … er opeens schijfcactussen opduiken tussen de bomen. De longhorn-runderen waar Texas beroemd om is hebben we helaas nog niet gezien. Wat opvalt is dat alles zo netjes is: keurige gazons, mooie en grote huizen, geen afval op straat. En ook: op veel ranches wappert de Texaanse vlag naast de Amerikaanse.

Een ander plaatsje met Duitse achtergrond is Luckenbach, waar alles draait om muziek. We hebben het bluesfestival net gemist, maar er is iedere dag livemuziek, dus ook toen wij er waren: verschillende bands traden op, alleen vanwege de harde wind niet op het buitenpodium, maar binnen in de kroeg. Lekker muziek geluisterd met een echt bokbiertje! (De brouwerij is van Duits/Tsjechische oorsprong, maar nu overgenomen door een grote brouwerij.) Van het eerder genoemde Duitse stel kregen we de volgende ochtend echt Duits brood, gekocht in Fredericksburg. Mmmm!