De heetste plek van de VS en sabotage van de tankdop

Vanuit het drukke Las Vegas (waar voor het Thanksgiving-weekend 2 miljoen mensen werden verwacht) zijn we naar het dunbevolkte Death Valley gereden, een national park dat zo groot is als Nederland. Death Valley is de heetste en droogste plek in de VS. Het Badwater Basin is een grote zoutvlakte in de vallei op 86 meter beneden zeeniveau. Wij waren er met een temperatuur van 20 graden, maar ik moet er niet aan denken om er in de zomer te zijn. Het is Badwater genoemd omdat de ezels het water niet wilden drinken: veel te zout.

Er is weinig leven in Death Valley, maar we zagen nu wel eerst een coyote van dichtbij: die stak de weg over! Verder: prachtig gekleurde rotsen, gekke zoutformaties en restanten van mijnbouwactiviteiten. Hier werd in de negentiende eeuw borax gewonnen. De borax werd door 20 ezels getrokken over een afstand van 160 mijl door de woestijn om verhandeld te worden.

Het was dus Thanksgiving-weekend, en dat betekende een lang weekend (donderdag tot en met zondag) vrij voor schoolgaande kinderen. Het was dan ook heel erg druk in het park. Behalve Amerikanen waren er ook veel Indiërs en Chinezen, waar kennelijk een nacht in Death Valley kamperen met een tentje bij het reisarrangement hoort.

Op Thanksgiving zelf werden we uitgenodigd om kalkoen te komen eten in de camper van een Amerikaans stel, maar ja, we eten geen vlees. Wel kregen we nog iets anders aangeboden: twee meiden uit San Francisco kwamen met een grote thermoskan aanzetten. Of wij in ruil voor een rondleiding door onze camper iets van hun ‘hot toddy’ wilden: bourbon, heet water, citroen en honing. Dat wilden wij natuurlijk wel proberen!

Ernst en Gerda kwamen een dag na ons ook naar Death Valley. Gezellig! En fijn dat Ernst er was, want die is ook heel handig met auto’s en kon Fred mooi helpen met de auto: we hadden namelijk ontdekt dat er nogal wat speling in het stuur zat. Bleek dat de pitmanarm toch niet zo deugdelijk was gelast als we dachten. We vonden het te riskant om ermee door te rijden. Fred en Ernst hebben eerst de ontstane ruimtes  tussen  de pitmanarm en het  gelaste omhulsel opgevuld door boortjes van verschillende maten en schroeven die Fred mee had genomen vast te slaan. Het zat weer vast, maar ze waren toch niet tevreden en zijn toen op zoek gegaan naar een lasser. Intussen was er een Amerikaanse campinggast aan komen lopen met zijn gereedschapskist, superaardig. Maar hij had helaas geen lasapparaat bij zich.

We hadden verwacht om voor een lasser minstens 75 mijl te moeten rijden (Ernst had aangeboden om met ons mee te rijden naar de eerstvolgende stad), maar we hadden weer eens geluk: bij het tankstation tegenover de camping bleek die middag om 13 uur een lasser te komen! En dat op zaterdag middenin het Thanksgiving-weekend. Lasser Tim heeft een werkplaats achter het tankstation en ging meteen aan de slag. Binnen 2 uur had hij het allemaal aan elkaar gelast en kwam hij de pitmanarm (nog heet van het lassen) op de camping brengen. Hij bleek onze auto een dag eerder al te hebben zien rijden.

Proefritje gemaakt en alles leek weer goed. Totdat we de volgende dag wegreden en eerst wilden tanken: de sleutel ging niet meer in de tankdop en dus kon de tankdop niet meer open. Waarschijnlijk heeft iemand iets in het slot gestopt, dat schijnt vaker voor te komen. Toevallig kwamen Ernst en Gerda net aanlopen. Met een schroevendraaier het slot kapot gedraaid en toen alsnog getankt. Maar op slot kan de tankdop niet meer.

We zijn Death Valley uitgereden met regen! Vorig jaar was er een overstroming, als gevolg waarvan sommige wegen nog steeds dicht zijn wegens herstelwerkzaamheden, maar dit jaar had het helemaal nog niet geregend. Prachtige wolkenluchten en ook een mooie regenboog. Onderweg zijn we in de Salt Creek op zoek gegaan naar de zogeheten ‘pupfish’, een soort gup die tegen heel zout water kan en die alleen hier voorkomt. Helaas hebben we er geen gezien.

Toen op het laagste punt de Sierra Nevada overgestoken, langs besneeuwde bergen, op weg naar het Sequoia National Park, met de dikste bomen ter wereld.