Goed aangekomen in de VS!

We zijn alweer een paar dagen onderweg en hebben al zoveel meegemaakt dat het schrijven erbij in is geschoten. Wat ik zelf het meest spannend vond, was het vliegen met de huisdieren. Dit is uiteindelijk gelukkig heel goed gegaan. De honden gingen uit zichzelf in de kennel, poes Doortje ook, alleen kat Theo stribbelde wat tegen. Uitgezwaaid door de buren, naar Schiphol gebracht door broer René en schoonzus Jacqueline, de honden nog 1 keer uitgelaten, en de huisdieren ingecheckt met behulp van Jacqueline en een heel aardige grondstewardess. Voor KLM zijn de huisdieren ‘odd luggage’. Gelukkig bleven ze heel rustig op Schiphol. We zagen bij de gate door het raam hoe ze in het ruim werden geladen en zo wisten we in elk geval dat ze allemaal aan boord waren. De vlucht naar Washington verliep voorspoedig, en het KLM-personeel vond het kennelijk zo leuk wat wij gingen doen dat ze ons vlak voor de landing een tasje gaven met flesjes witte wijn en zoute koekjes, voor in de ‘camping cabin’ waar we die avond naartoe zouden gaan, met een kaartje met de beste wensen van de KLM-crew. Superlief! We waren echter nog lang niet in de cabin. Op de luchthaven wel een uur in de rij gestaan voor de paspoortcontrole. Grappig was dat ieder kwartier namen van ‘officers’ werden omgeroepen die op dat moment naar huis mochten omdat hun dienst erop zat, maar uiteindelijk zagen we niemand vertrekken. Toen nog de huisdieren opzoeken. Die bleken naast de bagageband te staan, waar op ze werd gelet door personeel van de luchthaven, van wie ze ook water hadden gekregen. Ze waren erg blij ons te zien! Toen heb ik onze huurauto opgehaald, Fred had de kennels uit elkaar gehaald en alles paste maar net in de auto. Toen op zoek naar het kantoor van KLM Cargo, waar we dankzij Rob en zijn collega Bert de kennels een half jaar mogen opslaan. Mooi geregeld, dat scheelt ons een hoop ruimte. Daarna eindelijk richting de camping tussen Washington en Baltimore, maar eerst nog even boodschappen doen bij de Walmart. Dat duurde veel langer dan gepland: de Walmart is groot, we zagen veel mensen met volle karren, en de caissières hier pakken alle boodschappen in kleine plastic tasjes. Uiteindelijk arriveerden we tegen tienen ’s avonds (Amerikaanse tijd, het is daar 6 uur vroeger dan in Nederland) op de camping. Daar stonden enorme campers waarvan het deel achter de achterwielen groter was dan onze hele camper. Onze cabin stelde niet veel voor: 2 bedden, een plank, geen stromend water, maar wel – zoals overal hier – airco. Zeer welkom, want we arriveerden middenin een hittegolf. En er was een kleine veranda met schommelstoel, waar we de KLM-flesjes soldaat hebben gemaakt. Ook konden de katten eindelijk uit hun kennels, na 16 uur. We zijn benieuwd of ze er op de terugreis nog eens vrijwillig in gaan.