Hoe dingen ondanks de nieuwe dynamo toch weer heel anders liepen

Bij het vorige verhaal ontbrak nog een stuk tekst over de dynamo, hierbij alsnog: de vorige dynamo gaf vanaf het begin op de voltmeter al minder dan 12 volt aan als er gebruikers aanstonden (zoals de koelvin). De nieuwe wappert tussen de 12 en 14 volt en doet dus beter zijn best.

In Salina maakten we kennis met een joekel van een kat, genaamd Oliver, gevolgd door een jonge vrouw met dochtertje van 2, die permanent in een camper woonden met respectievelijk vriend/vader, en het hele land doorreizen. Hij legt hoogspanningsmasten aan, en werkt telkens op een andere plek. Ze zouden drie weken in Salina blijven. Kat Oliver speelde heel leuk met onze honden, en luisterde (meestal) naar zijn naam, net als Theo.

En Randy kwam ons voordat we weggingen nog leesvoer brengen: hij heeft een groot aantal boeken verzameld over de nationale parken die hij in de loop der jaren heeft bezocht. Fotograferen doet hij niet. Volgens hem zijn de foto’s in die boeken mooier dan een amateur zoals hij ooit kan maken. De boeken zitten in een linnen tasje waar eerst met viltstift op was geschreven ‘Give away books’, maar dat vond Randy kennelijk te veel van het goede, en hij heeft ‘GIve away’ doorgestreept en er ‘Randy’s books’  van gemaakt haha. Hij wilde ons graag kennis laten maken met alle parken die we niet zouden bezoeken. De boeken van de parken waar we al wel geweest waren nam hij weer mee. Niet aan ons besteed zal hij hebben gedacht. We hebben ze gelezen en uiteraard netjes teruggebracht! Voordat we vertrokken hebben we foto’s gemaakt van zijn auto en trailer. Die combinatie was toch wel heel bijzonder. Hij poseerde vol trots naast zijn bezit. Toch vertrouwen in (andere) amateurfotografen blijkbaar.

En toen gingen we richting Nevada, dachten we. Huurauto teruggebracht, boodschappen gedaan, en toen was er plotseling weer een hoop rook onder het dashboard: kortsluiting op de koelvin. Fred bleek toch niet alle eerder doorgebrande draden goed te hebben geïsoleerd met de Leukoplast. Gelukkig gebeurde dit pal tegenover een winkel met auto-onderdelen en konden we meteen nieuwe bedrading kopen, een nieuwe schakelaar en isolatieband. Fred ging aan de slag en kreeg al gauw bekijks van twee mannen, elk in een Suzuki-jeepje. Zij waren dol op oude auto’s en hielpen meteen een handje met nieuwe draden trekken. En ze zagen meteen nog iets: er lekte diesel op het asfalt. Dat wisten wij nog niet. Het lek kwam bij het brandstoffilter vandaan. Voor de zekerheid meteen een nieuw brandstoffilter gekocht. Een van de mannen bood aan om Fred naar de winkel te rijden – dezelfde winkel waar we nieuwe bedrading hadden gekocht, aan de overkant dus. Lopen doen ze hier niet. Warempel verkochten ze er de juiste maat brandstoffilter. We hadden echter niet de goede sleutel bij ons om het brandstoffilter te verwisselen (thuis schijnen we er drie te hebben), maar de twee mannen, die broers bleken en Boyd en Melvin heetten, wisten iemand in de buurt die deze sleutel wel had en ze boden ons om mee te gaan naar de plek waar zij kampeerden: een stuk land dat al generaties lang in de familie is, 10 kilometer verderop. Zelf wonen ze in Salt Lake City, maar af en toe gaan ze hierheen voor de rust. Op hun stuk land konden we rustig sleutelen. Zo gezegd, zo gedaan. Wij reden achter Melvin aan, en Boyd ging de sleutel ophalen. Samen met Pam, zijn vrouw, die al die tijd in de jeep had zitten wachten, maar niet uit de auto kwam omdat ze net een heupoperatie had ondergaan en nog lang niet mobiel was. Later bleek Pam degene te zijn geweest die de mannen had aangespoord om ons te helpen. Zij vond onze auto fantastisch.

Eenmaal aangekomen op het stuk land, waar twee grote campers stonden, bleek al gauw dat er met het brandstoffilter niets aan de hand was, er zat eenvoudigweg een slangenklem niet goed vast. Maar inmiddels was het al half 5, en over ruim een uur zou het donker worden. Ze boden aan dat we daar zouden overnachten. Ook wilden ze avondeten voor ons maken (hetgeen we hebben afgeslagen). Superaardig! De volgende ochtend riep Boyd ons binnen voor het ontbijt: hij had wafels gebakken voor ons. Ze wilden alles horen over onze reis, en we hebben gegevens uitgewisseld. We hebben een heel leuke tijd met hen gehad.

Toen dan toch naar Nevada. Daar kruisten we opnieuw een tijdzone, we leven nu in Pacific time, en dat betekent dat het tijdsverschil met Nederland nu 9 uur is (meer dan dat wordt het overigens niet), maar ook dat het al om half 6 licht wordt en tegen 5 uur alweer donker. Dat betekent lange avonden in de camper, en wij zijn nu in de ban van House of Cards, nadat we de Australische serie The Code, de Noorse serie Acquitted en een paar seizoenen van het Amerikaanse Suits hebben gezien.

Nevada willen we doorkruisen via de ‘loneliest road in the United States’, Highway 50. Dat betekent op tijd tanken (tanken bij ieder tankstation dat je tegenkomt werd ons aangeraden) en voldoende eten en drinken meenemen. Net over de grens hebben we het Great Basin National Park bezocht. Het Great Basin beslaat zo ongeveer heel Nevada en een deel van Utah en Californië  en is een grote woestijn, met bergen, en riviertjes en meertjes (regen- en vooral smeltwater) die niet in de zee uitkomen, maar wel verdampen, zodat er zoute vlaktes achterblijven. Deze vlaktes kunnen echter ook overstromen. De vlaktes bevinden zich minstens 1,5 kilometer boven zeeniveau. Overdag is het nog steeds zonnig en een graad of 20, maar ’s nachts vriest het een paar graden. Normaal gesproken hoort hier nu al sneeuw te liggen, het is nu warmer dan normaal.

De belangrijkste attractie in dit park is de kalksteengrot. We hebben een rondleiding gehad langs stalagmieten en stalactieten, maar deze grot is vooral beroemd vanwege de zogeheten ‘shields’, twee kalksteenplaten die op elkaar groeien. Heel bijzonder.

Ook leuk in het park: een oude ranch, de Wheeler Peak (met een beetje sneeuw) en bomen van duizenden jaren oud: bristlecone pines. Helaas konden we deze bomen met hun bijzondere vorm niet zelf van dichtbij bekijken, want de wegen erheen waren al afgesloten vanwege de sneeuw. Vandaar een van Internet geplukte foto.