Cowboys en indianen

Eerst de indianen: Chief Henry Standing Bear was van mening dat de indianen van Noord-Amerika ook een monument verdienden, naar analogie van Mount Rushmore. Hij benaderde beeldhouwer Korczak Ziolkowski om een beeld uit te hakken in de Black Hills, een heilige plek voor de indianen. Het moest een beeld van Crazy Horse worden, een onverzettelijke indiaan die nooit een verdrag heeft gesloten met de kolonisten. Ziolkowski, die het vak had geleerd bij Mount Rushmore, is in 1948 begonnen aan het monument en heeft de eerste zeven jaar alles in zijn eentje gedaan. Hij beklom iedere dag 724 treden op een ladder, en soms meerdere keren per dag, als de compressor uitging. Later kreeg hij hulp van anderen, onder wie zijn vrouw en hun 10 kinderen, van wie er nu nog 7 werken aan Crazy Horse. Crazy Horse is namelijk nog niet af: alleen het gezicht is af, en op dit moment wordt gewerkt aan de hand van Crazy Horse en aan de paardenkop. De Crazy Horse Memorial Foundation werkt niet alleen aan het beeld – zonder staatssteun, alles komt van donaties en entreegelden – maar ook aan het in stand houden van de indianencultuur: er is een prachtig museum, een cultureel centrum en een universiteit voor indianen. Ik ontdekte dat ik vrij weinig weet van indianen. Fred’s kennis is ook vooral gebaseerd op boeken over Winnetou en Old Shatterhand. Mount Rushmore kende hij uit de eerste Donald Ducks die hij als kind had. Donald en de neefjes hadden toen wel goed weer. We hebben dus een boek gekocht over indianen, een soort ‘indianen voor dummies’, maar dan wetenschappelijk verantwoord, namelijk uitgegeven door het Smithsonian Institute.

En vervolgens op naar wild west-stadje Deadwood. Deadwood was in de negentiende eeuw, op het hoogtepunt van de goudkoorts, een welvarend stadje en is bekend van illustere namen als ‘Wild Bill’ (Hickok) en ‘Calamity Jane’, die hier hun wilde leven geleefd hebben en nu naast elkaar begraven liggen. Deadwood had de reputatie om een wetteloos oord te zijn van drank, prostitutie, gokken en schietpartijen en dit wordt nu enorm uitgemolken. Overal gokhallen, saloons en souvenirwinkels. Maakt een desolate indruk, want nu in het laagseizoen zijn er weinig bezoekers. In de saloon waar Bill Hickok vermoord zou zijn, met zaagsel op de vloer, vielen we middenin een toneelstuk over goudzoekers met revolver en cowboyhoed.  We vonden het al met al wel grappig om te zien, maar ook wel heel erg kitsch. Gelukkig was er ook een handel in oude motoren, waaronder prachtig gerestaureerde Indians. Kosten wel 40.000 – 50.000 dollar.