Bruisend New Orleans, ongenode gasten en alligators die marshmallows eten!

In New Orleans hebben we (tip van Benny en Anja die we helaas niet meer zullen zien maar met wie we nog wel ervaringen uitwisselen) een camping gevonden vlakbij de stad. Schoon, veilig, bushalte aan de overkant, aardige beheerder, super. Minder super was het lawaai ’s avonds laat van raceauto’s. We dachten dat er een racecircuit in de buurt was, maar er bleek een televisieserie te worden opgenomen over illegale straatraces.

We zijn elke dag met de bus de stad ingegaan, om vervolgens op de tram te stappen. Het leuke van de bus is dat je alle tijd hebt om naar buiten te kijken en om mensen te kijken. New Orleans is een van de gewelddadigste steden in de VS en vorig jaar zijn er meer mensen doodgeschoten dan ooit, dus we waren heel benieuwd wat we daarvan mee zouden krijgen. Niets, zo bleek. We zagen wel veel daklozen in de stad, net als in alle steden hier.

Als je aan New Orleans denkt, denk je meteen ook aan orkaan Katrina die hier in 2005 heeft gewoed. De beheerder van de camping was een van de velen die was geëvacueerd en wiens huis was overstroomd. Hij kreeg eerst een schadevergoeding van de overheid, maar werd er later van beschuldigd gelogen te hebben over de plaats van zijn huis en moest het geld terugbetalen. Uiteindelijk bleek het toch in orde en kreeg hij alsnog zijn geld terug. Volgens hem functioneerde nu alles wel weer in New Orleans, maar hij zei dat veel mensen nog nachtmerries hebben over water, en hij vond het nog steeds een raar idee dat hij van vroegere buurtbewoners geen idee heeft of ze de storm hebben overleefd, en zo ja waar ze gebleven zijn. Op de een op andere dag zag hij deze mensen niet meer. Ook vertelde hij dat de sfeer was veranderd, zonder dat hij precies kon uitleggen waar hem dat in zat. We hebben een museum bezocht over Katrina (en de vele andere natuurrampen die Louisiana hebben geteisterd), heel indrukwekkend hoe mensen elkaar hebben geholpen en hoe New Orleans weer is opgekrabbeld.

Het historische deel van New Orleans, het French Quarter, is beroemd vanwege het ijzerwerk aan de huizen, zowel giet- als smeedijzer. Prachtig. Omdat Mardi Gras (carnaval) nadert, zijn veel balkons al versierd met vlaggen. Verder: antiekwinkels, historische forten, straatmuzikanten, slenteren over de French Market die al sinds de 18e eeuw bestaat, langs de Mississippi lopen, terrasjes, en dat alles bij 20-25 graden. Dat noemen ze winter hier. In de zomer schijnt het niet uit te houden te zijn, zo warm en vooral zo vochtig. We zijn ook een avond de stad in gegaan, we hadden gehoord dat we in plaats van naar het bekende Bourbon Street beter naar Frenchmen Street konden gaan. Dat was erg leuk: allemaal kroegjes met live jazz en blues, en ook op straat fantastische muziek, waaronder een grote brass band.

We hebben ook een oude oorspronkelijk katholieke begraafplaats bezocht, interessant vanwege de soms enorme graftombes. Dat kan alleen met een gids, voor 20 dollar p.p., wat wij achteraf overdreven veel vonden, maar goed, we hebben nu wel het familiegraf van Nicolas Cage gezien (waar nog niemand in ligt) en een verklaring gehoord voor het feit dat er hoofden verdwenen waren uit een Italiaanse tombe: die zou Dennis Hopper mee naar huis hebben genomen tijdens de opnames van Easy Rider, na een soort drugsorgie met o.a. medespeelster Karen Black. Een andere verklaring is dat de hoofden na een storm zijn verdwenen. Maar wij vinden de Dennis Hopper-versie leuker. Het schijnt destijds zo erg te zijn geweest met de drank en drugs dat Peter Fonda zich überhaupt niet meer kon herinneren aan de film te hebben meegewerkt.

Eén keer bij de bushalte ontmoetten we de Canadese Gail en Gerard, die op dezelfde camping stonden als wij. Toevallig gingen we tegelijk de stad in en kwamen we tegelijkertijd weer terug. In de bus hebben we een praatje met ze gemaakt. Al gauw kwam Gerard met een biertje in zijn hand naar ons toe, en we boden hem een stoel aan, en een biertje. Dat was rond 6 uur. Wij hebben maar twee stoelen (en twee viskrukjes), en ik was intussen op een viskrukje gaan zitten. Hij ging naar hun camper, en kwam terug met hun eigen stoelen, en Gail was er ook bij komen zitten. Om vervolgens pas tegen elven weg te gaan! Het waren best aardige mensen, maar de toegevoegde waarde was voor ons eerlijk gezegd zeer gering.

We hebben ook eindelijk alligators gezien! We hebben een boottocht gemaakt door het moeras, we zagen ‘river boats’, alligators, slangen, kikkers, schildpadden, wasberen, wilde varkens en prachtige vogels met goudkleurige vleugels. Ze heten dan ook ‘golden wing blackbirds’. De alligators, wasberen en varkens kwamen niet helemaal vanzelf naar ons toe, maar werden gelokt met marshmallows! De wasberen stonden ons al op te wachten, dit is een dagelijks ritueel. Heel grappig gezicht. De alligators zijn in de winter minder actief, in de zomer zwemmen ze mee met de rondvaartboten, en zijn marshmallows waarschijnlijk niet nodig.

Tot slot: ook al is onze reis alweer bijna ten einde, we blijven het leuk vinden reacties te ontvangen!