Boot gemist door poes, schilderachtige rotsen en kaneellikeur uit Schiedam

Op aanraden van velen zijn we naar de zogeheten ‘Pictured Rocks’ gereden, rotsen van tussen de 500 en 300 miljoen jaar oud met afzettingen van mineralen en metalen die schilderachtige taferelen opleveren. De rotsen danken hun naam aan het feit dat iedereen er verschillende afbeeldingen in ziet. De rotsen zijn het best te bezichtigen vanaf het water. We kochten vast tickets voor de boot van 10 uur de volgende dag. Helaas gooide poes Doortje roet in het eten. ’s Ochtends vroeg ontsnapte ze met tuigje plus uitlooplijn plus handvat en al en ging er als een speer vandoor. Fred is erachteraan gerend, maar zag haar opeens niet meer en het handvat (toch knalroze) ook niet. Ik heb de ‘park ranger’ gewaarschuwd en de achterburen, omdat ze in hun richting was weggerend. Eerst maar rustig ontbijten. Toen kwam al vrij snel de achterbuurman naar ons toe: hij had Doortje gevonden, hangend in haar tuigje in een boom naast hun tent. Ze kon geen kant op. Wij hadden er niet aan gedacht om omhoog te kijken: onze katten klimmen nooit in bomen. De buurman is snel met een mes in de naastgelegen boom (die was dunner) geklommen en heeft het uitlooplijntje doormidden gesneden. Geweldig zo’n buurman! Doortje vond het minder geweldig en klom van schrik nog hoger in de boom, zo’n meter of acht. Ze durfde niet naar beneden en miauwde zachtjes, heel zielig. De boom was te dik om in te klimmen en de camper eronder rijden loste ook niets op: niet hoog genoeg. We hebben het een half uur aangezien, de boottocht vast verplaatst naar de middag en wilden net de ‘park ranger’ vragen hoe we de plaatselijke brandweer konden inschakelen, toen ze gelukkig uit zichzelf naar beneden kwam. En het bos in ging om vervolgens pas aan het eind van de middag weer op te duiken.

Intussen hebben wij de boottocht gemaakt: prachtig gekleurde rotsen, soms leken ze net door mensen beschilderd. Ook grotten, bogen, een rots in de vorm van een indianenhoofd en berenpoten. Met hoge golven moet het spectaculair zijn: de golven kunnen tot 12 meter hoog worden en onderaan de grotten zitten gaten waar het water dan keihard uit spuit. Maar wij hadden een kalme dag uitgezocht dus wat dat betreft geen spektakel.

Op de camping kennisgemaakt met Michael en Joan uit Chicago, die een oude Airstream (jaren ’60). Zij gaven ons lekkere biertjes uit Wisconsin (waarnaar we op weg zijn) en ‘whitefish’: een zoetwatervis die heel diep in Lake Superior zwemt, heerlijk! Ze lieten ons zien hoe zij koken: in een ‘Dutch oven’. Daar hebben wij nog nooit van gehoord. Het is een zware gietijzeren pan met dito deksel, waarbij er kolen onder de pan en op het deksel worden gelegd. Ze maakten er op dat moment ‘chili’ in, met veel vlees: zij was een slagersdochter uit Texas. En ze bakken er ook brood in. Wij hebben ze uitgenodigd bij ons kampvuur, dat voor het eerst niet alleen voor de gezelligheid was, maar vooral tegen de kou. Michael en Joan hadden een typisch kampvuurdrankje gemaakt: hete appelcider met rum en kaneellikeur…van De Kuyper uit Schiedam! De likeur heette ‘Hot Damn’, ook nooit van gehoord. Smaakte goed met de oude kaas die wij nog hadden. We hebben een gezellige avond gehad, ze wilden van alles weten over Nederland, bijvoorbeeld over het verschil tussen The Netherlands en Holland. En over de politieke situatie in Nederland.