Woodstock, poes die voor vertraging zorgt en eindelijk gasflessen!

Allereerst willen we jullie bedanken voor al jullie reacties op onze verhalen! Het is echt leuk te weten dat zoveel mensen meelezen. En meeleven met Fred, die goed herstelt. Ga vooral door met reageren!

Behalve het opzoeken van de koelte gingen we ook naar de Catskills om Woodstock te bezoeken. Daar waar het beroemde muziekfestival uit 1969 werd gehouden. Maar niet heus: er was inderdaad een jaarlijks muziekfestival in Woodstock, maar dat van 1969 werd zo groot dat er geen vergunning werd afgegeven. Het festival werd uiteindelijk in Bethel gehouden, tientallen kilometers verder naar het oosten. Als je niet beter weet denk je echter dat het festival wel in Woodstock heeft plaatsgevonden: alles ademt de sfeer van de jaren ’60 en je ziet er relatief veel hippies op straat. Fred (die de jaren ’60 bewust heeft meegemaakt, ik was een paar maanden oud ten tijde van het festival) heeft een t-shirt gekocht met Woodstock erop. Er zijn nog steeds veel festivals in Woodstock, waaronder een Peace Festival en filmfestival, en verder kun je er terecht voor Indiase kleding, Tibetaanse kunst, muziek uit de jaren ’60, wierook, ayurvedische massage en kruidenthee. Ook staat er een gereformeerde Nederlandse kerk uit 1799. Waarvan de stoep werd geveegd door een man met lang grijs haar die echt zo stoned als een garnaal was. Zijn gezicht zag er ongeveer net zo uit als Fred z’n borst, maar dat was niet het resultaat van kokend water. Hij zag Fred’s klompen, ondertussen wijzend naar de kerk en begon een heel verhaal over de klompen, en de maan die hij eens had gezien naast de kerktoren. Althans dat maakte Fred ervan.

De volgende dag zijn we een paar uur later vertrokken dan gepland. We hadden voor het eerst de katten losgelaten – zwarte beren zijn vegetarisch – en poes Doortje had zich namelijk verschanst onder de kano, waarschijnlijk wetende dat we haar daar moeilijk konden pakken. Van alles geprobeerd: auto starten en vervolgens heel hard remmen, steentjes tegen en in de kano gooien, harde klap op kano geven, niets hielp. Uiteindelijk kwam ze na 3 uur tevoorschijn om te eten van de brokjes die we inmiddels op het dak van de camper hadden gezet, en konden we vertrekken. Dit soort taferelen hebben we al vaker meegemaakt, daarvoor hoef je niet naar de VS.  

Vervolgens opnieuw op zoek gegaan naar de juiste maat gasflessen. Die vonden we bij een filiaal van Camping World. Super! Hoewel we inmiddels bedreven waren geraakt in het koken op open vuur, is het toch fijn om ook binnen te kunnen koken, zeker nu we de eerste regen hebben gehad. Het oude emaillen fornuisje, dat door George zo mooi is opgeknapt – naast het prachtige schilderwerk dat hij heeft afgeleverd: heeeeeeel veel krentenbollen en Amstel Radlers waren een goeie investering - doet het heel goed. De vegetarische worstjes smaakten een stuk beter dan dat ze eruit zagen gelukkig. We waren inmiddels in The Berkshires, op de meest primitieve camping tot nu toe: geen douches, wel compostwc’s die overigens heel ruim en schoon waren. En een stalen kast om eten op te bergen voor de beren.