Eindelijk de Rocky Mountains in zicht en Buffalo Bill

Vanwege de aankomende winter sluiten rond deze tijd veel musea, winkels, campings, restaurants enzovoorts. Zo ook het Airflight Museum in Greybull dat we hadden willen bezoeken op de laatste openingsdag, maar de kokende motor gooide roet in het eten. Gelukkig was een aantal vliegtuigen van buitenaf ook te zien: onder andere bommenwerpers en militaire transportvliegtuigen uit WO II, die deels zijn omgebouwd tot blusvliegtuigen.

En inmiddels waren de Rocky Mountains eindelijk in zicht! Die moeten we eerst over voordat we Yellowstone National Park bereiken. We verwachten dat we daar met onze auto wel lang over zullen doen, we moeten weer een hoge bergpas over, maar een vrouw die we spraken verzekerde ons dat de weg geheel vlak was: alleen het laatste stuk is even een mijl of anderhalf omhoog en dan weer omlaag. Nu is ‘vlak’ een relatief begrip, en we kunnen ons voorstellen dat Amerikanen met hun V8-motoren denken dat een weg vlak is, terwijl wij vervolgens met 30 km per uur omhoog kruipen. We zullen zien.

Maar eerst hebben we een bezoek gebracht aan Cody, eind negentiende eeuw gesticht door William Cody, beroemd geworden als Buffalo Bill. Buffalo vanwege het buffelvlees dat hij verstrekte aan spoorwegarbeiders. Er is een complex van vijf musea naar hem vernoemd: het Buffalo Bill Center of the West, met musea over het leven van Buffalo Bill, een natuurhistorisch museum, een wapenafdeling, een museum over indianen en een museum met ‘western art’. We leerden dat Buffalo Bill vooral beroemd is geworden met zijn Wild West shows, die hij over de hele wereld opvoerde met honderden cowboys en cowgirls, indianen, Mexicanen, paarden enz. Hij heeft ook opgetreden voor koningin Victoria en kreeg als dank daarvoor een kersenhouten bar ter waarde van toen al 100.000 dollar voor het door hem opgerichte Hotel Irma dat nog steeds bestaat. Het hele hotel zelf kostte destijds 75.000 dollar. Buffalo Bill heeft veel betekend voor de plaatselijke samenleving: hij zorgde dat er wegen kwamen, investeerde in olie, in een krant (die nog steeds bestaat) en dus ook in een hotel. Die avond hebben we gegeten in dit sfeervolle hotel, waar plaatselijke cowboys met hoed aan de bar zaten met cowgirls met blingblingspijkerbroeken. De winkels in Cody met cowboykleding zijn dus niet alleen voor toeristen zoals wij dachten: hier wordt deze kleding gewoon nog gedragen. Fred heeft bij één van deze winkels leren (werk)handschoenen gekocht (hertenleer). Op de terugweg kwamen we langs het Buffalo Bill-complex en daar zaten op de nu lege parkeerplaats gewoon een paar hertjes.

Verder hebben we een interessante presentatie bijgewoond over roofvogels: het complex kent een roofvogelopvang voor vogels die in de natuur niet kunnen overleven, bijvoorbeeld omdat ze zijn aangereden door een auto en niet meer kunnen vliegen. We maakten kennis met een steenarend, een ‘red tail hawk’ (geen Nederlandse naam voor kunnen vinden) en een slechtvalk (het snelste dier ter wereld) die alle drie op de arm van hun begeleiders zaten. De begeleiders wisselen regelmatig van vogel om de vogels niet te laten hechten aan de begeleider. Wat niet helemaal lukt overigens.

Verder hebben we kennisgemaakt met de dieren die in Yellowstone voorkomen, zoals de grijze wolf, de bever, de grizzlybeer en nog veel meer. In het museum zijn opgezette exemplaren te zien in hun ‘normale’ omgeving, die ik voor het geval we ze niet in het wild tegenkomen maar vast heb gefotografeerd.

In Cody konden we terecht op een camping die vandaag voor het laatst is geopend. Hier kunnen we nog één keer comfortabel warm douchen: de campings in Yellowstone die nog open zijn hebben geen douches. Straks zijn we aangewezen op onze buitendouche, waar we weliswaar warm water in kunnen doen, maar dat maakt het met temperaturen rond het vriespunt nog niet aangenaam. Er is waarschijnlijk ook geen WiFi, dus voorlopig zijn we vermoedelijk even uit de lucht.