Rode rotsen in de sneeuw en dierenleed

8 januari 2017 - Monument Valley Navajo Tribal Park, Verenigde Staten

We bleven nog even in Navajo-land: we hebben de Canyon de Chelly bezocht, een aantal canyons die al sinds 5000 jaar worden bewoond. Sinds 1700 wonen de Navajo er, met een wrede onderbreking: ze waren weggejaagd door kolonel Kit Carson (zie vorige verhaal). Er zijn nog overblijfselen te zien van de vorige bewoners: rotswoningen van de Pueblo’s bijvoorbeeld. Verder zijn de canyons prachtig, en is het heel bijzonder om de rode rotsen bedekt te zien met sneeuw.

Ook hier was een Navajo-handelspost, met een restaurant waar we kennismaakten met de ‘Navajo-taco’: een soort gefrituurde pannenkoek met verder de bekende taco-ingrediënten als bonen, tomaat, sla, kaas en salsa. Lekker maar machtig! Ook dronken we Navajo-thee, zwarte kruidenthee, ook lekker. In de winkel met Navajo-spullen hebben we meteen thee gekocht, en verder heb ik gekeken naar de mooie zilveren sieraden met turquoise. Nu draag ik de Navajo een warm hart toe en wil ik best iets extra’s betalen voor handgemaakte sieraden, maar deze prijzen sloegen echt nergens op. Een bescheiden setje van ketting en oorbellen voor 880 dollar, dat was het goedkoopste!

Minder prachtig is het fenomeen zwerfhonden hier. We kwamen een vrouw tegen op een parkeerplaats, en zij was bezig een zwerfhond te vangen op de vriendelijke manier: ze had stukjes gekookte kip in een kennel gelegd, en wierp haar hondenbrokjes toe, in de hoop dat de hond uit zichzelf de kennel in ging. Ze kwam hier al twee weken elke dag! Wat een heldin, en dan in die kou. Ze werkt voor een organisatie die zwerfhonden vangt. Gelukkig vindt ze tot nu toe een tehuis voor alle gevangen dieren. We hebben geprobeerd om de hond, die er inmiddels goed uitzag na twee weken te zijn gevoed, met onze honden te lokken, maar helaas. Ze vertelde dat de Navajo wel honden hebben, maar vaak te arm zijn om ze te voeden, laat staan als er puppies komen. Die worden dan gedumpt. Ze neemt de mensen niets kwalijk: ze zijn volgens haar schandelijk in de steek gelaten door de Amerikaanse regering. Toen ze terugkwamen na hun gevangenschap werden de natuurlijke hulpbronnen al geëxploiteerd door anderen, en op de schrale grond groeit bijna niets, dus hoe moeten ze dan hun geld verdienen? Gelukkig biedt het toerisme soelaas. Verder hoeden ze schapen en koeien op de bodem van de canyon. Ook zagen we paarden. En een deel werkt als bestuurder of ambtenaar: de Navajo hebben hun eigen regering, politie, rechtspraak, nutsbedrijf. Het is een soevereine staat binnen de VS.

Na Canyon de Chelly zijn we naar Monument Valley gegaan, bekend van vele speelfilms. Ook hier waren de rode rotsen bedekt met een laagje sneeuw, en de dag dat we aankwamen waren ze gehuld in wolken. Op de plaatjes in de reisgidsen en in de films ziet het er toch anders uit. Hier hebben we een museum over de Navajo bezocht, en geleerd dat 40% onder de armoedegrens leeft. Ook is 32% van de families niet aangesloten op de riolering en heeft 60% geen telefoon. Verder was er een tentoonstelling over de Navajo die in WWII zijn ingezet om een codetaal te ontwikkelen, ‘code talkers’. De taal van de Navajo’s is berucht vanwege de ingewikkelde grammatica en de vele voor ons onbekende klanken. De Japanners hebben de taal nooit kunnen kraken. Fred kende zo’n vergelijkbaar verhaal. Zijn vader had direct na de bevrijding van Nederland bij het Canadese leger in een verbindingscompagnie gezeten. Hij werkte bij de PTT als technicus en de Canadezen hadden behoefte aan mensen die verstand hadden van verbindingen toen ze Duitsland gingen binnentrekken. Hij had over die periode niet zoveel verteld alleen dat het een eenheid was van allemaal vrij kleine donker gekleurde mensen die hij heel moeilijk verstond. Fred heeft een jaar of zes geleden op internet opgezocht bij wat voor club zijn vader gezeten kon hebben. En toen kwam hij uit bij de eenheid die indianen gebruikte om in hun eigen taal berichten door te geven en te ontvangen. Ook de Duitsers hebben de taal nooit kunnen ontcijferen.

Ook in Monument Valley was een handelspost, opgezet door het echtpaar Goulding. Zij hadden in de jaren ’20 land gekocht in Monument Valley en er een handelspost opgezet samen met de Navajo. Tijdens de Grote Depressie moesten ze op zoek naar andere inkomstenbronnen. Ze hadden gehoord dat een filmmaatschappij op zoek was naar een geschikte locatie, en ze togen met hun laatste dollars naar Hollywood. Ze liepen min of meer toevallig regisseur John Ford tegen het lijf. Deze was heel enthousiast over Monument Valley als filmdecor en zo werd er kort daarna de eerste film opgenomen, ‘Stagecoach’, met John Wayne in de hoofdrol. Daarna volgden er nog vele films.

Op de camping wachtte ons nog een moeilijke beslissing. We hoorden in het donker een hoop gemiauw, en er bleek een jong, mager katje, in een hoekje te zitten. Zodra we tegen hem (of haar) begonnen te praten, liep hij om onze benen heen, ik struikelde er zelfs over, en hij liep mee naar de camper. Onze eerste reactie was om hem eten te geven en hem binnen te laten. Als het alleen aan Fred had gelegen, hadden we er nu een kat bij, maar mij leek het niet verstandig. Dus onze tweede reactie was om helemaal niets te doen. Maar moeilijk was het wel, hij bleef uren bij de camper, hard miauwen, hij klom op de trap en later zelfs op het dak! De volgende ochtend hebben we hem niet meer gezien.

En nu: op naar Albuquerque in New Mexico, waar we vooral heen willen om een aantal locaties te bezoeken waar de serie ‘Breaking Bad’ is opgenomen.

Foto’s

6 Reacties

  1. Lobke:
    12 januari 2017
    zo zag ik monument valley nog nooit: sneew!!
    ik herinner met dat we een t-shirt over ons hoofd trokken om ons te beschermen tegen het rode stof ;-)
  2. Marco en Hetty:
    12 januari 2017
    Hebben jullie zelf gereden in Monument valley? Wij hadden het er wel koud, maar nog nooit met sneeuw gezien. We hebben geloof ik nog nooit een foto gezien van Monument Valley in de sneeuw. Dat is uniek?
  3. Piet en marja:
    13 januari 2017
    het is weer leuk het verhaal Maar voor een ketting wel een beetje veel als zuinige hollander zijnde gave foto's weer en een fijn weekend samen gewenst en een groet van de Vlietbuurt.!!
  4. Cristel:
    13 januari 2017
    Af en toe heerlijk leesvoer voor op de vrijdagmiddag bij IZ (onder genot kopje thee). Ik heb weer een paar verhalen achtereen gelezen. Prachtige verhalen en foto's. Goede reis verder!
  5. Martin Oosterhuis:
    23 januari 2017
    Mooi verhaal weer ondanks het dierenleed wat is Conny hard om dat kleine lieve poesje daar zielig achter te laten foei Fred de komende 2 keer kunnen we niet trainen ze gaan verhuizen daarna in het nieuwe ziekenhuis ben je ff op de hoogte verder nog een goede reis Gr
  6. Moniek:
    12 februari 2017
    Wat een gave foto's zeg!!! Mooie bouwwerken ook!!!